Na het zeer plotselinge overlijden van mijn vader ben ik in een zeer diep dal terechtgekomen. Geen zon, blauwe lucht of groen gras meer te zien. Alles was grijs. 2 jaar lang op de automatische piloot geleefd. Niets kon mij raken.
Tijdens het wachten bij een hockeytraining van mijn dochter ontmoette ik Jannette. Zij was ook een hockey moeder die zat te wachten. We raakten aan de praat en ze vraagt op een bepaald moment: " Wat blokkeert je ?" Nou ik heb mijn hele verhaal met horten en stoten en veel tranen vertelt. Dat was zo een rare ervaring. Ik ben totaal niet open en geef me niet zomaar, maar het vertrouwde en gemeende gevoel dat ik die middag had bij Jannette is bepalend geweest.
Ze heeft beloofd me te helpen uit het diepe dal te komen en we hebben een afspraak op zeer korte termijn gemaakt. Na 2 consulten zaten we op de goede weg en brak de zon voorzichtig door en zag ik weer blauwe lucht. Het verlies van mijn vader heeft een bijzonder plekje gekregen en ik kan weer GENIETEN. En dat allemaal door een paar korreltjes. BL (vrouw 50)